ഏഴ് കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരം. 100 മീറ്ററോളംവീതി. വേലിയിറക്കത്തില്‍ കടല്‍ ഉള്‍വലിയുമ്പോള്‍ ബീച്ചിന്റെ വീതി 200 മീറ്റര്‍ കവിയും. തീരം പരന്നു കിടക്കുന്നു. 'റ' ആകൃതിയായതിനാല്‍ ഒരറ്റത്തുനിന്നു നോക്കിയാല്‍ ബീച്ചിന്റെ മറ്റേ അറ്റം കാണാം. ബീച്ചിന് പച്ചപ്പിന്റെ അതിര്‍വരമ്പിട്ട് കരയില്‍ നീളെ തലയെടുപ്പോടെ കാറ്റാടിമരങ്ങള്‍. കാറ്റാടിക്കപ്പുറം തണല്‍ വിരിയിച്ച് തെങ്ങില്‍തോപ്പില്‍ മധുരക്കള്ള് നുണയുന്ന വിദേശസഞ്ചാരികള്‍... ശാന്തമായ, ആഴം കുറഞ്ഞ കടല്‍. മെല്ലെ തീരത്തെ പുണരുന്ന തിരകള്‍ക്കുമുണ്ടൊരു നാണം കുണുങ്ങിയായ പെണ്‍കൊടിയുടെ ശാലീനത... കടലില്‍ തീരത്തോടു ചേര്‍ന്ന് പാറക്കൂട്ടങ്ങള്‍. കിഴക്കന്‍ കടലില്‍ തെങ്ങും വള്ളിപ്പടര്‍പ്പുകളും നിറഞ്ഞ ധര്‍മ്മടം തുരുത്ത്്... പതയും നുരയും ചാര്‍ത്തിയ മുഴപ്പിലങ്ങാട് ബീച്ച് ഒരു സുന്ദരി തന്നെ. ഡ്രൈവ് -ഇന്‍-ബീച്ചിനപ്പുറം മനസ്സിന്റെ ഭാരം ഇറക്കിവെക്കാനുള്ള ഒരു തീരം കൂടിയാണ് മുഴപ്പിലങ്ങാട്.
ഒരു കൊച്ചു യാത്ര
തളിപ്പറമ്പില്‍ നിന്നും മുഴപ്പിലങ്ങാട് ബീച്ചിലെത്താന്‍ 65 കിലോമീറ്റര്‍ താണ്ടണം. ഒരു പെട്ടി ഓട്ടോയുമായി ഈ ദൂരം കടന്ന് ഞായറാഴ്ചകളില്‍ മുഴപ്പിലങ്ങാട് എത്തുന്നതിന് ചെലവ് ഒരു തടസ്സമാവാറില്ല -കെ.എല്‍ 13 എന്‍. 1743, 'ബറാക്കത്ത് ' ഓട്ടോ ഡ്രൈവര്‍ സയ്ദിന്് ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ. ബീച്ചില്‍ വണ്ടിയോടിക്കുന്നതിന്റെ സുഖം.. അതൊന്നു വേറെ തന്നെ. സുഹൃത്തുക്കളായ ഉബൈദും ഷഫീക്കും ഈ ബീച്ച് ഡ്രൈവിങ്ങിന്റെ ഹരം പങ്കിടാന്‍ സയ്ദിനൊപ്പം പതിവായി ഇവിടെയെത്തുന്നു..
സാന്‍ട്രോയും ടവേരയും സുമോയും ഇന്നോവയും മറ്റുമടങ്ങിയ സ്‌റ്റൈലന്‍മാരും ഇരമ്പിപ്പായുന്ന നാടന്‍ ജീപ്പും മുഴപ്പിലങ്ങാട് ബീച്ചിന്റെ സായാഹ്നങ്ങളെ ത്രസിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ അതിനിടയിലൂടെ ഒരു വണ്ടിനെപ്പോലെ പെട്ടി ഓട്ടോ മൂളിപ്പിച്ചു തലങ്ങും വിലങ്ങും പറത്തുകയാണ് സയ്ദ്. വലിപ്പച്ചെറുപ്പങ്ങളില്ലാത്ത മുഴപ്പിലങ്ങാട് കടല്‍ത്തീരം.
ഞായറാഴ്ച..എല്ലാവരും
മുഴപ്പിലങ്ങാട് തീരം തേടിവരുന്ന ദിവസം... എയര്‍ഹോസ്റ്റസ് വിദ്യാര്‍ഥിനി
സരിഗ, ബി.എ സൈക്കോളജി ഒന്നാം വര്‍ഷക്കാരി നീതുലാല്‍, ഒമ്പതാം ക്ലാസ്
വിദ്യാര്‍ഥിനി നിഖില എന്നിവര്‍ മുഴപ്പിലങ്ങാട് ബീച്ചിന്റെ ഹരം
നുണയാനെത്തി. കണ്ണൂര്‍ സര്‍വ്വകലാശാല തലശ്ശേരി കാമ്പസിലെ
പി.ജി.വിദ്യാര്‍ഥികളായ ബിജു, ദേവേഷ്, ബിനിത്ത് എന്നിവരും ഡ്രൈവ്
-ഇന്‍-ബീച്ചിനെ അടുത്തറിയാനെത്തി. തീരം പുണരാനെത്തിയ കുഞ്ഞുതിരകളോട്
സല്ലപിച്ചും, വെള്ളം തെറിപ്പിച്ചും, പഞ്ചാരമണലില്‍ കാല്‍വിരല്‍പാടുകള്‍
തീര്‍ത്തും അവര്‍ തീരവുമായി സല്ലപിച്ചു. ബീച്ചിലെ ഗസ്റ്റ് ഹൗസായ ബീച്ച്
പവലിയനില്‍ ഇടയ്‌ക്കൊരു വിശ്രമം. ഇളനീരുമായാണ് ഗസ്റ്റ് ഹൗസ് സഞ്ചാരികളെ
സ്വീകരിക്കുക. വെല്‍കം ഡ്രിങ്ക് ആയാണ് ഇളനീര്‍ നല്‍കുക. അതും കണ്‍മുമ്പില്‍
വെട്ടിയിട്ടത്. അതാണ് ബീച്ചിന്റെ പതിവ്.കാല്‍പാദങ്ങളെ ഇക്കിളിപ്പെടുത്തിയ തിരകള്‍ അവരെ കടലില്‍ ഒരു യാത്രയ്്ക്കു ക്ഷണിച്ചു. ആരു കൊണ്ടുപോകും...? ബീച്ച് പവലിയന്‍ മാനേജര്‍ ഷാജി, 9895992071 നമ്പറിലേക്ക്്് വിളിച്ചു. എഞ്ചിന്‍ ഘടിപ്പിച്ച വലിയ വള്ളവും മുഖം വെളുക്കെ ചിരിയുമായെത്തിയത് സത്താര്‍ മുഴപ്പിലങ്ങാട്. ഡി.ടി.പി.സി യുടെ അംഗീകാരമുള്ള ട്രാവല്‍ ഏജന്‍സികള്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തുന്ന കടല്‍യാത്രകള്‍ക്ക്്് സത്താര്‍ റെഡി. കടല്‍യാത്രക്കുള്ള മുന്നൊരുക്കങ്ങള്‍ സത്താര്‍ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു.
സത്താറിന്റെ വിരുതില്‍ തോണി തിരകളെ വകഞ്ഞുമാറ്റി മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. തീരം പതുക്കെ പതുക്കെ പിന്നോട്ടു പോയി. ഉയര്‍ന്നു താഴ്ന്ന തിരയില്‍ തോണി തൊട്ടില്‍ പോലെ മെല്ലെയുലഞ്ഞു. അതുവരെ തീരത്തു നിന്നു മാത്രം നോക്കിക്കണ്ട കടലിനെ നേരില്‍ക്കണ്ടപ്പോള്‍ അടിച്ചുപൊളിച്ചുനടന്നവരുടെ മുഖത്ത്് പരിഭ്രമത്തിന്റെ നേരിയ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍...ഒട്ടും പേടിക്കേണ്ട... സത്താര്‍ ധൈര്യം പകര്‍ന്നു. ചില്ലറക്കാരനല്ല സത്താര്‍. അഞ്ചോളം സിനിമകളില്‍ മുഖം കാണിച്ചിട്ടിട്ടുണ്ട്. ബല്‍റാം V/s താരാദാസില്‍ മമ്മൂട്ടിയായി കടലില്‍ സ്പീഡ് ബോട്ടോടിച്ചത് തെല്ലൊര് അഭിമാനത്തോടെ തന്നെയാണ് സത്താര്‍ പറഞ്ഞത്. രക്ഷകനിലും ബ്ലാക്കിലുമെല്ലാം സത്താറിനെ അവിടവിടെയായി കാണാം. കടലില്‍ രക്ഷാപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ വേണ്ടിവരുമ്പോഴും സത്താറിന്റെ പങ്ക് ഉറപ്പ്..
കടല്‍ കാണാനെത്തിയ പുതിയ അതിഥികളെ തീരം വിട്ടപ്പോള്‍ വരവേറ്റത് ഡോള്‍ഫിനുകളാണ്. തോണിക്കടുത്തെത്തി ഒന്നു രണ്ടെണ്ണം തലയുയര്‍ത്തി നോക്കി. ഓ.. ഇവരാണോ എന്ന മട്ടില്‍ അവ വീണ്ടും വെള്ളത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു. ഡോള്‍ഫിനുകളുടെ ഡ്രൈവ് -ഇന്‍-ബീച്ചു കൂടിയാണ് മുഴപ്പിലങ്ങാട് തീരം. മുഴപ്പിലങ്ങാട് തീരത്തിനും ധര്‍മ്മടം തുരുത്തിനുമിടയിലെ തോണിയാത്രയില്‍ ഡോള്‍ഫിനുകള്‍ പതിവു കാഴ്ചയാണ്. അതിരാവിലെയാണ് യാത്രയെങ്കില്‍ ധാരാളം ഡോള്‍ഫിനുകള്‍ തീരം വിട്ടയുടന്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടും. കാറ്റ്്് നിശ്ചലമാവുമ്പോഴാണത്രെ ഡോള്‍ഫിനുകള്‍ തീരം കാണാന്‍ വരിക.
ചിലപ്പോള്‍ കാച്ചാന്‍ കാറ്റ് എന്നൊരു വികൃതിക്കാറ്റ് മുഴപ്പിലങ്ങാട്ട് എത്താറുണ്ട്. പൂഴിയെപ്പോലും പറത്തുന്ന കാറ്റ്. മകരമാസത്തിലാണ് കാച്ചാന്റെ വരവ്. ബീച്ചില്‍ നിര്‍ത്തിയിട്ട വാഹനത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തുനിന്ന് പൂഴിയെടുത്ത് കാറ്റ് മറുഭാഗത്തിടും. വാഹനം നിന്നിടത്ത് ഒരു കുഴിയുണ്ടാവും. തീരത്തിന്റെ വിസ്മയങ്ങളിലൊന്നാണ് ഈ കാച്ചാന്‍ കാറ്റ്.
തീരം വിട്ടപ്പോള്‍ തന്നെ തിരകളുടെ കലമ്പല്‍ അടങ്ങി. തോണിയുടെ ഇളക്കങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു താളക്രമമുണ്ടായി. പിന്നില്‍ കിലോമീറ്ററുകള്‍ക്കകലെ കര. മുന്നില്‍ കരകാണാക്കടല്‍. പുളച്ചുപായുന്ന മീനുകള്‍... കത്തിനില്‍ക്കുന്ന വെയി ല്‍.. തൊപ്പിയിട്ടു, സത്താറൊഴികെ എല്ലാവരും.
തിരിച്ചെത്തുമ്പോഴേക്കും ബീച്ച് പവലിയനില്‍ ഒന്നാം തരം ഊണ് റെഡി. ചെറിയൊരു വിശ്രമം മാത്രം...വീണ്ടും തീരത്തേക്ക്്് .. അല്ലെങ്കില്‍ നഷ്ടമാവുക അപൂര്‍വ്വമായ അസ്തമയചാരുതയാണ്.
മുഴപ്പിലങ്ങാട്ടെ
സായാഹ്നം ഇന്ത്യന്‍ തീരങ്ങളില്‍ ലഭിക്കാവുന്ന അത്യപൂര്‍വ്വകാഴ്ചയാണ്.
വിശാലമായ തീരം, പരന്നുകിടക്കുന്ന കടല്‍, പാദങ്ങളെ ചുംബിച്ച് കടന്നുപോകുന്ന
വെള്ളിപ്പളുങ്കുതിരമാലകള്‍..തിര വന്ന് തീരം പുല്‍കി തിരികെ പോകുമ്പോള്‍
ചെറുകടല്‍ജീവികളെത്തേടി പിന്നാലെ പായുന്ന തിത്തിരിപ്പഷികള്‍, വീണ്ടും
തിരയെത്തുമ്പോള്‍ തിരിഞ്ഞോടുന്നു.....കണ്ടിരിക്കാന്‍ എന്തു രസം..
വൈകുന്നേരം തീരം ആളുകളെ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. ഏറെയും കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി വരുന്ന
കുടുംബങ്ങള്‍. നിരനിരയായെത്തുന്ന വാഹനങ്ങള്‍, ബൈക്കുകള്‍,
സൈക്കിളുമായെത്തുന്ന കുട്ടികള്‍. ശാന്തമായ കടലില്‍ ഇറങ്ങാനാണ്
കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്കു താല്‍പ്പര്യം. അവര്‍ ആടിത്തിമിര്‍ക്കുകയാണ്.
അസ്തമയസൂര്യന്റെ സിന്ദൂരവര്‍ണ്ണം ക്യാമറയില്‍ ഒപ്പിയെടുക്കുകയാണ്
മിക്കവരും.സൂര്യന്‍ കടലില്‍ ചായുമ്പോള്‍ കറുപ്പിന്റെ കരിമ്പടം പുതയ്ക്കുന്ന പാറക്കൂട്ടങ്ങള്‍. തീരത്തെ കാറ്റാടികള്‍ക്കും കണ്ടലുകള്‍ക്കും ഇടയിലേക്ക്്് മറയുന്ന ജലപ്പക്ഷികള്‍.
ഇനി ഒരിക്കല്‍ കൂടി....അല്ല ..ഒരു പാടു തവണ കൂടി വരണം, ഈ മനോഹരതീരത്തേക്ക്..
സൗഹൃദം ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പിച്ച് സരിഗയും സംഘവും വന്ന വഴിയിലൂടെ തിരിച്ചു പോയി.
വരിക, കുടുംബത്തോടൊപ്പം
നനഞ്ഞ മണല്‍ വിരിച്ചിട്ട പരവതാനി പോലെയാണ് മുഴപ്പിലങ്ങാട് തീരം. ചെറിയ ചരിവുള്ള തീരത്തെ തിരമാലകള്‍ എപ്പോഴും തഴുകുന്നതിനാല്‍ മണല്‍ തഴുകി മിനുക്കിയതു പോലെയാണ്. ശക്തിയായി ചവിട്ടിയാല്‍ പോലും താഴ്ന്നു പോകില്ല. ഇതാണ് മുഴപ്പിലങ്ങാടിനെ വാഹനങ്ങള്‍ക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതാക്കുന്നത്. വേലിയിറക്കത്തിന് തീരത്തിന്റെ വീതി കൂടും, ചന്തവും. എട്ടുവരിപ്പാത പോലെ പരന്നു കിടക്കുന്ന തീരത്തുകൂടി കാറുകള്‍ മിതമായ വേഗത്തിലേ പോകാറുള്ളൂ. ബൈക്കിലെത്തുന്ന ചെത്തുകുട്ടപ്പന്മാര്‍ ചിലപ്പോള്‍ പറക്കും.
സായാഹ്നം ചെലവിടാനെത്തുന്ന കുടുംബങ്ങള്‍ക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവാതിരിക്കാന്‍ തീരത്ത് പോലീസിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യമുണ്ട്. തീരം കാണാനെത്തിയാല്‍ തിരമാലകള്‍ നിങ്ങളെ മാടി വിളിക്കും. ശാന്തമായി തീരം തേടിവരുന്ന തിര. പാല്‍നുര പതയുന്ന തിരമാലകള്‍ക്കു പിന്നാലെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ഓടും. ആഴം തീരെ കുറവായതിനാല്‍ ധൈര്യപൂര്‍വ്വം ഇറങ്ങിച്ചെല്ലാം. കുട്ടികളുടെ ജലകേളിയില്‍ മുതിര്‍ന്നവര്‍ക്കും പിടിച്ചുനില്‍കാനാവില്ല. പിന്നാലെ അവരും ചെല്ലും തിരകളുടെ സ്പര്‍ശനമേല്‍ക്കാന്‍.
തീരത്ത് പൂഴിയില്‍നിന്ന് എന്തോ ചൂഴ്‌ന്നെടുക്കുന്ന നാട്ടുകാരായ പെണ്ണുങ്ങള്‍. പൂഴി തുളച്ച് പുറത്തേക്കു തല നീട്ടുന്ന ഓരിക്കയെ കയ്യോടെ പിടിക്കുന്നു. കല്ലുമ്മക്കായയുടെ ഒരു ചാര്‍ച്ചക്കാരനാണ് ഓരിക്ക. സഞ്ചാരികളില്‍ ചിലരും കിട്ടിയ സഞ്ചിയില്‍ ഓരിക്ക നിറച്ചു. തീരം കാണാനെത്തുന്ന വിദേശികളുടെ പ്രിയഭക്ഷണം.. 31 എന്‍.സി.സി ബറ്റാലിയന്‍ സംഘടിപ്പിച്ച പാരാസെയിലിങ്ങ് മുഴപ്പിലങ്ങാട് ബീച്ചിന്റെ മറ്റൊരു മുഖം കാട്ടിത്തരുന്നു. കാറ്റിന്റെ ഗതിയില്‍ ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങുന്ന വലിയ തുണിക്കുടയില്‍ പറക്കുന്ന കേഡറ്റുകള്‍ കാഴ്ചക്കാരുടെ ആവേശം ഇരട്ടിപ്പിച്ചു. പറക്കാന്‍ കൊതിച്ച് കുട്ടികള്‍ അച്ഛനമ്മമാരെ നോക്കി.. പൊതുജനങ്ങള്‍ക്കും ഇത്തരം പറക്കലിന് സാഹസിക അക്കാദമി ഇവിടെ അവസരം നല്‍കാറുണ്ട്.
ആലപ്പുഴ നിന്നും മൂകാംബികയിലേക്കുള്ള ഒരു യാത്രാസംഘം മുഴപ്പിലങ്ങാട് തീരത്തെത്തി, പലവട്ടം ശങ്കിച്ചു നിന്നു. വണ്ടി തീരത്ത് താണു പോകുമോ എന്നായിരുന്നു ആശങ്ക. പലരോടും പലവട്ടം ചോദിച്ചുറപ്പിച്ച ശേഷം ഒടുവില്‍ അവരും പിടിച്ചുനില്‍ക്കാനാവാതെ ഇറങ്ങി. കുടുംബങ്ങള്‍ക്കും കുട്ടികള്‍ക്കുമുള്ളതാണ് മുഴപ്പിലങ്ങാട് തീരം.. മണലില്‍ കളിക്കോട്ട കെട്ടാനും തിരമാലകളോടൊപ്പം ഓടിക്കളിക്കാനും ഇവിടെത്തന്നെ വരിക. കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും ചേതോഹരമായ സായാഹ്നങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷിയാവാം.
കണ്ണൂരില്‍ വേറെയുമുണ്ട് മനോഹരമായ ബീച്ചുകള്‍. പയ്യാമ്പലം, ഏഴിമല, മീന്‍കുന്ന്, ഓവര്‍ബറീസ് ഫോളി തുടങ്ങി സഞ്ചാരികളെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്ന നിരധി ബീച്ചുകള്‍. കണ്ണൂരിന്റെ ടൂറിസം വികസനത്തിലെ നിറമുള്ള സ്വപ്നങ്ങളാണ് ഈ ബീച്ചുകള്‍. സഞ്ചാരികളുടെ വിശ്രമതീരങ്ങളും.
Text K. Sajeevan, Photos: Madhuraj
കണ്ണൂരിലെത്തിയപ്പോള്‍
കുട്ടുവിനേയും ഷിനോജിനേയും ബാക്കി സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാന്‍ പറഞ്ഞയച്ചിട്ട്
ഞാന്‍ ഇന്‍റര്‍നെറ്റ് കഫേയില്‍ കയറി. കേമറ മെമ്മറികാര്‍ഡിലെ ഫോട്ടൊ
മുഴുവന്‍ റൈറ്റ് ചെയ്ത് മാറ്റണം. കാര്‍ഡ് റീഡര്‍ കംപ്ലയിന്‍റായതുകൊണ്ട്
വീട്ടില്‍വെച്ച് ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. കഫേയില്‍ അധികം ഉയരമില്ലാത്ത
വട്ടമുഖമുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയായിരുന്നു. ഞാന്‍ റൈറ്റ് ചെയ്യാന്‍
തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവള്‍ എന്റെ തൊട്ടടുത്ത കസേരയില്‍ വന്നിരുന്നു. ഒന്ന്....
രണ്ട്.... മൂന്ന്..... കംപൂട്ടറില്‍ 'നീറോ' യുടെ പ്രോഗ്രസ്സും
നോക്കിയിരുന്നപ്പോള്‍ വെറുതെ അവളോട് പേര് ചോദിച്ചു..
........ദീപിക......... അപ്പോഴാണ് വാവയുടെ ഫോണ്‍ വന്നത്. മൊബൈലെടുത്ത്
ചെവിയോട് ചേര്‍ത്തപ്പോള്‍ അക്ഷമനായി ജിത്തുവിന്‍റെ ശബ്ദം... 'ഡാ
നിനക്കിനിയും വരാറായിട്ടില്ലേ...?' 'നിന്റെയൊക്കെ ഫോട്ടൊ തന്നെയാണ് ഇതില്‍
നിറയെ... എന്നാപിന്നെ മുഴുവന്‍ കളഞ്ഞേക്കട്ടെ...?' ഉള്ളില്‍ തോന്നിയ ദേഷ്യം
മറച്ചുവെക്കാതെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. അവന്റെ മറുപടിക്കു കാത്തുനിക്കാതെ ഫോണ്‍
വെക്കുമ്പോള്‍ പുറത്ത് മഴ തകര്‍ക്കുകയായിരുന്നു. 
ദൂരെ
മലമുകളില്‍ ചെറിയൊരു തീപ്പെട്ടികൂടുപോലെ വാച്ച് ടവര്‍ കാണാം.
നോക്കിയിരിക്കേ ഒരു മജീഷ്യന്റെ ചടുലതയോടെ കോട വന്ന് വാച്ച് ടവര്‍ മായ്ച്ചു
കളഞ്ഞു.... ഞാന്‍ മൊബൈലെടുത്ത് നമ്പര്‍ സെര്‍ച്ച് ചെയ്തു.... 'രാജു
തോന്നക്കല്‍'.... ഡി.ടി.പി.സി മെമ്പറാണ്. 'കാറ്റും കോളുമായതുകൊണ്ട്
ആനയിറങ്ങും.. കോടകാരണം തൊട്ടടുത്ത് വന്നാലും നിങ്ങള്‍ക്കതിനെ കാണാനും
പറ്റില്ല.... ഈ രാത്രി അവിടെ തങ്ങാതിരിക്കുന്നതാണ് ബുദ്ധി..'
അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ഞങ്ങളില്‍ ചിലര്‍ക്കെങ്കിലും നേരിയ
വിറയലുണ്ടാക്കി. ഇനിയിപ്പൊ എന്തുചെയ്യും... ഞങ്ങളില്‍തന്നെ രണ്ട്
പക്ഷക്കാരുണ്ടായി... ഇവിടെ തങ്ങിയിട്ട് രാവിലെ മലകേറാമെന്ന്
കുറച്ച്‌പേര്‍.... എന്തായാലും വെച്ച കാല്‍ പുറകോട്ടില്ലെന്ന്
തീരുമാനിക്കാന്‍ അധികം താമസമുണ്ടായില്ല..!! എല്ലാവരും കാലില്‍
ഉപ്പുവാരിത്തേച്ച് അതിനുമേലെ സോക്‌സും ഷൂസുമിട്ട് പാന്റ്‌സിന്റെ അറ്റം
സോക്‌സിനുള്ളില്‍ തിരുകി കയറ്റി, എല്ലാറ്റിനും മേലെ റെയിന്‍കോട്ടുമിട്ട്
ബൈക്കും ലോക്ക് ചെയ്ത് നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി...... മെല്ലെ കാട്ടിലേക്ക്.... 
തിരിച്ചുവന്നപ്പോള്‍
ജിത്തുവും ബിജുവും ടെന്റ് കെട്ടാനുള്ള ഒരുക്കത്തിലായിരുന്നു. ടവറിന്റെ
മുകളില്‍ ഒരുവിധം ഷീറ്റ് വലിച്ചുകെട്ടി. അവിടെ നേരെ നില്‍ക്കാന്‍ പോലും
പറ്റുന്നില്ല. അത്രയും ശക്തിയായ കാറ്റില്‍ ഞങ്ങളും പറന്നുപോകുമെന്ന്
തോന്നി. പെട്ടെന്നാണ് മേഘത്തിന്റെ സ്വഭാവം മാറാന്‍ തുടങ്ങിയത്....
വെണ്‍മേഘങ്ങള്‍ കറുത്തിരുളാന്‍ തുടങ്ങി... കാറ്റ് ഹുങ്കാര ശബ്ദത്തോടെ
ഒന്നുകൂടി ശക്തിയാര്‍ജ്ജിച്ചു...... അതിനേക്കാള്‍ ശക്തിയില്‍ ആര്‍ത്തലച്ച്
മഴയും താണ്ഡവമാടാന്‍ തുടങ്ങി... ഞങ്ങളെട്ടുപേരും വലിച്ചുകെട്ടിയ
ഷീറ്റിനടിയില്‍ കയറി നിന്നു. പക്ഷേ ബിജുമാത്രം എന്തോ വെളിപാട്
കിട്ടിയതുപോലെ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയോടി...! ഞാന്‍ ഷീറ്റിനിടയില്‍ക്കൂടി
നോക്കുമ്പോള്‍ അവന് കുറച്ചകലെയെത്തിയിരുന്നു.... പെട്ടെന്നാണ് അതെന്റെ
കണ്ണില്‍ പെട്ടത്.... വല്ലാത്ത ഒരാന്തലോടെ ഞാന്‍ മറ്റുള്ളവരേയും ആ കാഴ്ച
കാണിച്ചു കൊടുത്തു.... എല്ലാവരുടേയും ശ്വാസം നിലച്ചുപോയ നിമിഷം.... ബിജു
നില്ക്കുന്നിടത്തുനിന്ന് അല്‍പ്പം മാറി കാട്ടില്‍ നിന്നും ഒരാന
കയറിവരുന്നു... ശരം പോലെ ഓടിവന്ന അത് അവന് നിക്കുന്നിടവും കഴിഞ്ഞ്
എതിരേയുള്ള കാട്ടിലേക്ക് ഓടിമറഞ്ഞു.......! ഒഴിഞ്ഞുപോയ അപകടത്തെ ഓര്‍ത്ത്
നെടുവീര്‍പ്പിടുന്നതിനിടയില്‍ വീശിയടിച്ച കാറ്റ് ഷീറ്റിന്റെ ഒരുഭാഗത്ത്
കെട്ടിയ കയറ് വലിച്ച് പൊട്ടിച്ചു.... ബേഗും സാധനങ്ങളുമെടുത്ത് ഓടി ഞങ്ങള്‍
വാച്ച് ടവറിന് തൊട്ടുകിടക്കുന്ന മുറിയില്‍ ചെന്നു നിന്നു...
മുറിയെന്നൊന്നും പറയാനൊക്കില്ലെങ്കിലും, ഒരു മേല്‍ക്കൂരയും നാല്
ചുമരുമുണ്ടായിരുന്നു.. ജനലിന്റേയും വാതിലിന്റേയും സ്ഥാനം
ഒഴിച്ചിട്ടിരിക്കുകയാണ്. ജനലിന്റെ ഭാഗത്തുകൂടെ മഴ അകത്തേക്ക് വീഴുന്നുണ്ട്.
തറയാണെങ്കില്‍ അഴുക്കുവെള്ളം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഭാഗ്യത്തിന്
ചുമരില്‍ രണ്ട് ഭാഗത്തും ഓരോ കമ്പി തറച്ചുകയറ്റിയിട്ടുണ്ട്. ഷീറ്റ്
അഴിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന് കമ്പിയില്‍ പിടിച്ചുകെട്ടി ബാക്കി ഭാഗം തറയില്‍ അഴുക്ക്
വെള്ളത്തിന് മുകളിലേക്കിട്ടു.. ഇതിലാണ് രാത്രി മുഴുവന്‍
കഴിയേണ്ടതെന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ പലര്‍ക്കും വരേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്നു തോന്നി. 
രാത്രി
വളരുന്തോറും മഴയും ശക്തിപ്രാപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. ഇതുവരെ
കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത എന്തൊക്കെയോ ശബ്ദങ്ങളും ഇടക്കിടെ ഉയര്‍ന്ന്
കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട്. രാത്രി മുഴുവന്‍ എല്ലാവരും സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു...
നിശയുടെ അന്ത്യയാമങ്ങളിലെപ്പോഴോ ആണ് മഴ അവസാനിച്ചത്... രാവിലെ
വെണ്‍മേഘങ്ങള്‍ ഞങ്ങളേയും കാത്ത് പുറത്ത് നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു.... ഈ
മേഘങ്ങളാണ് ഇന്നലെ കറുത്തിരുണ്ട് തിമര്‍ത്താടിയത്.... ഒരുപക്ഷേ ഇവയ്ക്കും
വികാരങ്ങളുണ്ടായിരിക്കാം... എല്ലായിടവും ഒന്നുകൂടെ ചുറ്റിക്കണ്ട്, സൂയിസൈഡ്
പോയിന്റിന്റെ വന്യമായ സൗന്ദര്യം കേമറയില്‍ പകര്‍ത്തി ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചു
നടന്നു....... കാട്ടുപാതയിലേക്ക് ഇറങ്ങുംമുന്‍പ് ഞാനൊന്നുകൂടെ തിരിഞ്ഞു
നോക്കി......... മെല്ലെ ഒഴുകി നീങ്ങുന്ന വെണ്‍മേഘങ്ങള്‍.... ഒരായിരം
പ്രാവശ്യം പെയ്തിറങ്ങാനുള്ള കണ്ണുനീരുംപേറി അവളെന്നെനോക്കി വശ്യമായി
പുഞ്ചിരിച്ചു...... അവസാനമായി.
കണ്ണൂരിനെയും
കാസര്‍കോടിനെയും രണ്ടായി പകുക്കുന്ന ജലരേഖയാണ് തേജസ്വിനി. സാഹസികതയുടെ
ആഴങ്ങള്‍ തേടിയാണ് കണ്ണൂരിലെ ചെറുപുഴയിലെത്തിയത്. നാഷണല്‍ ജിയോഗ്രാഫിയിലും
ഡിസ്‌ക്കവറിയിലും മാത്രം കണ്ടു പരിചയമുളള സാഹസിക വിനോദമായ 'റാഫ്റ്റിങ്'
പരീക്ഷിക്കാന്‍... ചെറുപുഴ പുതിയപാലം താണ്ടി, കാസര്‍കോട് കൊല്ലടയില്‍
നിന്നാണ് കാറ്റ്‌നിറച്ച വഞ്ചികളില്‍ നിന്നും തുഴകള്‍ നദിയില്‍ ആഴ്ന്നത്.
ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം മലവെള്ളപാച്ചിലില്‍പ്പെട്ട പൊങ്ങുതടികള്‍ പോലെയായി
റാഫ്റ്റുകള്‍. നേപ്പാളി ഗൈഡുകളുടെ ആജ്ഞകളും ആക്രോശങ്ങളും തേജസ്വിനിയുടെ
ഇരമ്പലില്‍ മുങ്ങി. ഒഴുക്ക് കൂടി കൂടി വന്നു. നദിയിലേക്ക് മുഖമമര്‍ത്തി
നിന്നിരുന്ന കണ്ടല്‍കാടുകളില്‍ നിന്നും മരച്ചില്ലകളില്‍ നിന്നും
കടവാവലുകള്‍ പറന്നു പൊങ്ങി, കറുത്തമാനത്ത് വലിയ ചിറക് വിരിച്ച് അവ വൃത്തം
വരച്ചു. കടവാവലുകളുടെ കരച്ചിലും, പാറകളില്‍ തട്ടിച്ചിതറുന്ന തേജസ്വിനിയുടെ
ശീല്‍ക്കാരങ്ങളുമായപ്പോള്‍ ഏതോ പ്രേതസിനിമയിലെ രംഗഭാവം!
മുളംചങ്ങാടത്തിന്റെ
അത്യന്താധുനികനായ റാഫ്റ്റ്, പാറകളില്‍ ചെന്നു തട്ടിയപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍
പെരുമ്പറമുഴങ്ങി... പ്ലസ്ടുകാരികളായ സേബയും പൂജയും റാഫ്റ്റില്‍
ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍, ഉള്ളില്‍ തോന്നിയ ഭയം പുറത്ത് കാട്ടിയില്ല. 
കാസര്‍കോടിന്റെ
വനാന്തരങ്ങളും കമ്പല്ലൂരും പിന്നിട്ട് ചെമ്മരംകയത്തിലെത്തിയപ്പോള്‍
വീണ്ടും ഒഴുക്കിന്റെ കരവലയത്തിലായി. താഴ്ന്നു നിന്ന മരച്ചില്ലകളില്‍
തലതട്ടാതെ നോക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ പാടുപെട്ടു. വീണ്ടും തലപൊക്കാന്‍
തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മുന്നിലിരുന്ന ആബിദ് ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു 'തലമാറ്റിക്കോ
പാമ്പ്..' ആബിദ് ചൂണ്ടിയ സ്ഥലത്തേക്ക് നോക്കി, മരച്ചില്ലയില്‍ തൂങ്ങി
കിടക്കുന്ന, ഇലകള്‍ പൊതിഞ്ഞ കൂടിനുള്ളില്‍ ചുരുണ്ടു കൂടി കിടക്കുന്ന
പാമ്പ്. 'ക്യാ കോബ്രാ ഹെ..?' നേപ്പാളി അത്ഭുതം വിടര്‍ന്ന മുഖത്തോടെ
ചോദിച്ചു. 'എയ് ഇത് വേറെയേതോ ഇനമാ.. അടുത്ത മഴയില്‍ ഒഴുകി പോകും', ആരോ
പറഞ്ഞു.
അഞ്ച്
മണിക്കൂര്‍ നീണ്ട ഒഴുക്ക് (ഞങ്ങളുടെ യാത്രയെ അങ്ങനെയും വിളിക്കാം)
കാസര്‍കോട്ടെ കാക്കടവില്‍ അവസാനിച്ചു. ഏതാണ്ട് 12 കിലോമീറ്റര്‍.
ജീപ്പിനടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോഴും എല്ലാവരും തേജസ്വിനിയെ തിരിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു
നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... വിട പറയാന്‍ മടിയുള്ള മനസ്സുകള്‍... രാത്രി
ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നപ്പോഴും തേജസ്വിനിയുടെ മാറിലൂടെ ഒഴുകുന്ന പോലെ. കണ്ണുകള്‍
അടയ്ക്കുമ്പോള്‍ കാതുകളില്‍ അവളുടെ ശീല്‍ക്കാരം....
കണ്ണൂര്‍
ജില്ലയില്‍, തലശ്ശേരിയില്‍ നിന്നും 35 കിലോമീറ്റര്‍ അകലെയും കണ്ണൂര്‍
നഗരത്തില്‍നിന്നും 60 കിലോമീറ്റര്‍ അകലെയുമായാണ് ആറളം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്.
കര്‍ണ്ണാടക റിസര്‍വ്വ് വനത്തോട് ചേര്‍ന്ന് കിടക്കുന്ന കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും
ചെറിയ വന്യജീവിസങ്കേതമായ ഇതിന്റെ വിസ്തൃതി, 55 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്ററാണ്.
ഇവിടെ ആന, കാട്ടുപോത്ത്, മ്ലാവ്, കേഴമാന്‍, കാട്ടുപന്നി, കാട്ടുനായ്, കടുവ,
വിവിധ തരം കുരങ്ങുകള്‍, കുട്ടിതേവാങ്ക്, വേഴാമ്പല്‍ തുടങ്ങിയ ജീവികളുണ്ട്.
1984 ല്‍ ആണ് ഈ വന്യജീവിസങ്കേതം രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടത്.
സമുദ്രനിരപ്പില്‍നിന്നും 300 മീറ്റര്‍ ഉയരത്തില്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഈ
കേന്ദ്രത്തില്‍ 4351 ഹെക്ടര്‍ വനഭൂമി അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. മീന്‍മുട്ടി
വെള്ളച്ചാട്ടം, സ്‌റ്റേറ്റ് ഫാംസ് കോര്‍പ്പറേഷന്റെ കീഴിലുള്ള ആറളം
സെന്‍ട്രല്‍ സ്‌റ്റേറ്റ് ഫാം എന്നിവ ആറളം ഗ്രാമപഞ്ചായത്തിലെ ഈ കൊച്ചു
പച്ചപ്പിനെ രാജ്യത്തിന്റെ മൊത്തം ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രമാക്കുന്നു.
പത്ത്
മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു ഗൈഡിനേയും ഒപ്പിച്ച് ഞങ്ങളുടെ ജീപ്പുകള്‍
പുറപ്പെട്ടു. പോകുന്ന വഴിക്കൊക്കെ ആദിവാസികളുടെ യാഗകള്‍ കാണാമായിരുന്നു.
അവിടെ ആദിവാസികള്‍ അവരുടെ കുടിലിനെ യാഗാന്നാണു വിളിക്കുന്നത്. ചട്ടിയും
കലവും ഭൂമിയുമൊക്കെയായി ജീവിതം സുന്ദരം തന്നെയെന്ന് അവരും. 7000 ഏക്കറാണ്
ഫാം. അതില്‍ 1000 ഏക്കര്‍ ആദിവാസികള്‍ക്ക് വിട്ടുകൊടുത്തു. ഒരാള്‍ക്ക്
ഒരേക്കര്‍ എന്ന കണക്കില്‍.
യുഗങ്ങള്‍ക്കപ്പുറമെവിടെയോ
എന്ന് തന്നെ തോന്നി ചില സ്ഥലങ്ങള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍. പ്ലാസ്റ്റിക്കോ മറ്റ്
മനുഷ്യനിര്‍മ്മിത മാലിന്യങ്ങളോ ഏതുമില്ലാത്ത വനഭൂമി. വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ
ഒട്ടും നശിക്കാതെ ഇവിടം പരിപാലിച്ചു പോരുന്നതിന് അധികൃതരെ അഭിനന്ദിക്കാതെ
വയ്യ. അവരുടെ ജാഗ്രതയെ മാനിച്ച് ഒരു മിഠായി കവര്‍ പോലും ഞങ്ങള്‍ അവിടെ
കളഞ്ഞില്ല. ഒരു മണിക്കൂറിനു ശേഷം കാട്ടിന്നതിരില്‍ ചെങ്കുത്തായ കയത്തിന്റെ
കരയില്‍ ഞങ്ങളുടെ യാത്ര അവസാനിച്ചു. ആ കയത്തിന്നപ്പുറം കര്‍ണ്ണാടകമാണ്.
പെട്ടെന്ന് കണ്ണിലേക്കൊരു വെള്ളിവെളിച്ചം. ഉയരത്തില്‍ നിന്നു താഴോട്ട്
പതിക്കുന്ന മീന്‍മുട്ടി വെള്ളച്ചാട്ടം.